آسیب های اجتماعی معمولامحصول غفلت های فرهنگی سال های گذشته اند. باید قدری هم به مشکلات اجتماعی بیندیشیم. غفلت از فصل «کاشت» و از دست رفتن فرصت های غیرقابل جبران، و یا بی دقتی در انتخاب زمین و بذر مناسب و ناآگاهی نسبت به ملاحظات مرحله «داشت» و احساس مسئولیت نکردن نسبت به مراقبت های لازم این دوره، زمینه مناسبی را برای شکل گیری آفت ها و آسیب های پنهان فراهم می کند و چون در برخی عرصه ها «باغبانی دلسوز» و کشاورزی خبره حضور ندارد، آسیب های اجتماعی به تدریج همچون غده سرطانی ریشه می دواند و زمانی محسوس و آشکار می شود که «بدخیم» شده است.
    آسیب های اجتماعی معمولامحصول غفلت های فرهنگی سال های گذشته اند. باید قدری هم به مشکلات اجتماعی بیندیشیم.
    غفلت از فصل «کاشت» و از دست رفتن فرصت های غیرقابل جبران، و یا بی دقتی در انتخاب زمین و بذر مناسب و ناآگاهی نسبت به ملاحظات مرحله «داشت» و احساس مسئولیت نکردن نسبت به مراقبت های لازم این دوره، زمینه مناسبی را برای شکل گیری آفت ها و آسیب های پنهان فراهم می کند و چون در برخی عرصه ها «باغبانی دلسوز» و کشاورزی خبره حضور ندارد، آسیب های اجتماعی به تدریج همچون غده سرطانی ریشه می دواند و زمانی محسوس و آشکار می شود که «بدخیم» شده است.
    در این صورت درمان آسیب های گسترش یافته، اگرغیرممکن نباشد بسیار پرهزینه و دیر تاثیر و با عوارض جانبی خواهد بود، مثل برخی بیماری های صعب العلاج که اگر دیرهنگام شناخته شوند به سختی می شود با آن مبارزه کرد و تهدیدهای آن را از بین برد.
    سکوت آینده پژوهان دانشگاهی، و غافل بودن بعضی برج های «دیده بانی» فرهنگی و رسانه ای جامعه و هشیاری «بعد از بروز حادثه» متصدیان امر، شرایطی را به وجود آورده است که مسئولان عالی نظام ناگزیر از تذکر مجدد در مورد برخی از آسیب ها و تهدیدها می شوند.
    یکی از این موارد مسئله طلاق است. «طلاق» اگر چه در بعضی شرایط خاص راه حل اجتناب ناپذیر به نظر می رسد اما روند غیرطبیعی و رو به افزایش آن نسبت به سال های گذشته خصوصا در برخی کلانشهرها، یک آسیب اجتماعی جدی تلقی می شود.
    طلاق می تواند به از هم پاشیدگی نهاد بسیار مهم «خانواده» به عنوان کانون تربیت و رشد و شکوفایی استعدادهای انسان منجر شود.
    بدون تردید سلامت و پویایی جامعه تحت تاثیر سلامت و بالندگی خانواده ها است. خانواده های آسیب دیده و متزلزل می توانند کیان جامعه را سست و به تدریج استقامت و پایداری آن را در برابر بیماری های اجتماعی و تهدیدهای فرهنگی از بین ببرند.
    وضع فعلی طلاق هم بازتابی از آسیب های پنهان و در حال گسترش فرهنگی اجتماعی است و هم (اگر چاره اندیشی نشود) نشانه ای برای آسیب های زنجیره ای بعدی خواهد بود.
    آنچه که امروز از افزایش غیرمنتظره آمار طلاق گفته می شود صرفا مربوط به مواردی است که در دفاتر ثبت اسناد، مستند می شود اما برای تحلیل وضع موجود و چاره اندیشی اساسی و برنامه ریزی پیشگیرانه، باید آمار طلاق های عاطفی آشکار و پنهان را نیز به آن اضافه کرد.
    آمایش فراوانی هر یک از علل افزایش طلاق، از لوازم مهم برنامه ریزی برای مقابله با آن است. خوشبختانه در سال جاری و برای اولین بار سازمان ثبت اسناد کشور تصمیم گرفته است که همزمان با ثبت واقعه طلاق در دفاتر ثبت، مبادرت به مشخص نمودن علت طلاق نیز بنماید و اگر این اقدام با تدبیر مناسب و واقع گرایانه انجام شود دستاورد بسیار مناسبی برای چاره اندیشی لازم خواهد بود.
    اکنون به برخی از چالش های موجود در برابر «پایداری خانواده» و عوامل زمینه ساز طلاق و موانع برنامه ریزی که از بررسی های پژوهشی و پیمایشی به دست آمده است، اشاره می شود تا توجه لازم به آن معطوف گردد:
    1- آسیب های مربوط به روابط و مسائل غیرمتعارف قبل از ازدواج و تداوم تاثیر سوء آن در پایداری خانواده
    2- نگرش بسیط و سطحی برخی جوانان به امر ازدواج و بنای خانواده، و ناکارآمدی الگوی رایج انتخاب همسر و ازدواج
    3- نبودن نظام جامع اطلاعات در مورد ثبت علت واقعی طلاق در هر یک از موارد آن
    4- نبودن نظام کار آمد مشاوره مبتنی بر انسان شناسی اسلامی و
    سهل الوصول (هزینه) برای خانواده ها
    5- تبعیت از سبک زندگی غربی و ترویج آن در رسانه های در دسترس عموم و فرهنگ حاکم بر آموزش برخی زبان های بیگانه
    6- نبودن قوانین جامع حمایتی در جهت تمهید ازدواج آگاهانه، بهنگام و موثر در تحکیم خانواده و یا عدم اجرای صحیح قوانین موجود
    7- کاهش نقش ارشادی و داوری اولیای خانواده (پدران، مادران، پدربزرگ ها، مادربزرگ ها و موارد مشابه)
    8- نادیده گرفته شدن حریم های اخلاقی و حدود دینی در ارتباطات محیط های مشترک کاری، تفریحی، مراسم خانوادگی و...
    9- افزایش عصبانیت های آنی و کاهش آستانه تحمل ناشی از دلایل فرهنگی و اجتماعی و مشکلات معیشتی
    10- تاثیر افزایش تعداد مطلقه ها در گسترش طلاق و عادی تلقی شدن آن و همچنین برخی آثار سوء سامان نیافتگی زندگی بعد از طلاق آنان در پایداری سایر خانواده ها
    در قسمت های بعدی این یادداشت به مسائل فوق الذکر و برخی راه حل ها بیشتر خواهیم پرداخت.