سفارش تبلیغ
صبا ویژن

بحث فرهنگ در ورزش بر خلاف آن چیزی که در افکار عمومی به خاطر نحوه قلم فرسایی برخی از رسانه ها شیوع پیدا کرده است مشکل بدرفتاری بعضی از ورزشکارها نیست چرا که این قبیل بد رفتاری در بعضی از اقشار دیگر هم دیده می شود. اما در ورزش بزرگنمایی می شود که در مورد سایر اقشار البته این اتفاق نمی افتد. بحث فرهنگ در ورزش به این مساله برمی گردد که ورزش در جایگاه هدف قرار گرفت و گاهی هم ابزاری برای در آمد ، مساله فرهنگی در ورزش این است که ورزش باید در خدمت سعادت و خوشبختی و رستگاری واعتلای انسان قرار گیرد . ما وقتی امیرالمومنین (ع) را به عنوان الگو معرفی می کنیم این طور نیست که وقتی حضرت علی (ع) در جنگ خندق جلوی عمربن عبدود می آید بازوی حضرت علی (ع) هراس ایجاد بکند چون که به بازوی عمربن عبدود نمی رسد یا جسم امیرالمومنین (ع) ایجاد هراس کند چون قد و قواره عمربن عبدود که درشت تر بود و جلب توجه بیشتری می کرد ، آن چیزی که در آن صحنه با عث ابهت و عظمت امیر المومنین (ع) می شود این است که این نیرو را در خدمت فرهنگ و آرمان های خود قرار داده است . در خطبه 150 می فرمایند: راه یافتگان کسانی هستند که بصیرتشان را بر فراز شمشیرهایشان قرار داده اند. (حملوا بصائرهم علی اسیافهم ) یعنی قدرتشان تحت فرمان فرهنگ و بصیرت و منطق است این طور نیست که بی هدف استفاده شود. اینکه امام خمینی (ره) در مورد آمریکا می فرمودند که گاو شاخ دارد ولی عقل ندارد توصیفی که کردند این بود که قدرت و نیروی فاقد عقل ارزشمند نیست بلکه خطرناک هم است.
 
اما اگر کسی قدرت، فرهنگ و بصیرت را با هم داشت و خدا ترس بود باعث ایجاد آرامش و امنیت در جامعه می شود وآن وقت در جایگاه الگویی قرار می گیرد . موضوع ورزش انسان است و انسان نیز به گونه ای آفریده شده که دارای ابعاد گوناگون و پیچیده است که بهتر از هر کس آفریدگارش او را توصیف کرده است و این توصیف جامع در دسترس ماست.

ورزش باید بتواند و می تواند همه ابعاد وجودی انسان را رشد دهد و بسنده کردن به جسم انسان در برنامه ریزی ورزشی نشانه ناکارآمدی آن خواهد بود و به بیراهه رفته است. شاید یکی از ملاحظات تغییر عبارت تربیت بدنی به ورزش در تعیین نام این مجموعه همین مساله بوده است و لذا در هر بخشی از وجود انسان، جسمش – روحش – صفاتش و تلاشش، امکان (( ورزیدگی )) و پویایی بیشتر وجود داشته باشد، همان موضوع ورزش است و در چشم انداز وزارت ورزش و جوانان باید تعریف شود و لذا لازم است مسوولان و کارشناسان دست اندکار ورزش کشور، برای تحقق این هدف، ظرفیت های لازم را تحصیل کنند.

ورزش به دلیل ارتباط تنگاتنگ با موضوع انسان در حوزه برنامه ریزی خود، دوره کاشت، داشت و برداشت دارد و اگر بخواهد اعتلای انسان را تسهیل کند البته نمی تواند یک شبه به این منظور برسد. گاهی اوقات مدیری می کارد، مدیری آن را مراقبت می کند و مدیر بعدی دور می کند.

کسانی که می خواهند بهترین برداشت را داشته باشند نمی توانند در دوره کاشت غافل باشند و بدون برنامه ریزی و سرمایه گذاری برای کاشت و داشت، محصول عالی و انبوه به دست آورند و زمان مطلوب برای شکوفایی استعداد ورزشی هم از نظر فنی و هم فرهنگی دوره کودکی و نوجوانی است که فصل کاشت محسوب می شود.

گیاهان به تناسب تاثیر و کارآمدی خود فاصله تعریف شده ای بین دوره ی کاشت و برداشت دارند. ولی رویش استعدادهای انسان کم شتاب تر از گیاهان است و لذا برنامه ریزی فرهنگی و تربیتی به معنای فضا سازی مناسب برای رویش این استعداد ها است به گونه ای که خودش بروید و سالم و رشید بارآید.

هر وقت بحث فرهنگ در ورزش می آید اساتید ما آرمان ها، پیام ها و ارزش ها را بازگو می کنند . ما این ها را یاد گرفته ایم. الان هم من و هم شما می توانیم فهرست این مباحث را بگوییم که ما اگر نیرو مند و قدرتمند بشویم و برای اینکه متواضع و جوانمرد باشیم باید چنین و چنان بکنیم، این ها بحث های مشخص است اما یک حلقه مفقوده دارند، حلقه مفقوده این است که این فهرست ارزش های اخلاقی، انسانی، پهلوانی و جوانمردی را باید چگونه منتقل کرد آیا با سخنرانی منتقل می شود؟ آیا با مسابقه کتاب و آزمون گرفتن، این ارزش ها منتقل می شوند؟ آیا با صرف نصیحت به ورزشکا این امر میسر می شود؟ حلقه مفقوده ما اینجاست که در این مورد کمتر صحبت شده است ، ما معتقدیم بهترین را بطه ها و موثرترین واسطه ها برای انتقال پیام ها و فضا سازی فرهنگی و تربیتی برای ورزشکاران، مربیان آن ها هستند. البته تنها عامل موثر نیستند لیکن در فضای ورزش موثرترین اند.اگرمربیان قبل ازشروع اموزشهای فنی اعتمادسازی کنندیعنی شخصیت وشایستگی اخلاقی ومنش ونجابت آنان موردپذیرش قلبی ورزشکار(متربی)قرارگیرد.مربیان اگرخودتربیت شده باشندوشایستگیهادررفتاروکردارانان آشکارشده باشدوبراساس اموزشهایی تحصیل محبوبیت ومقبولیت کرده باشنددرحین کارمربیگری وکارفنی تاثیرتربیتی وفرهنگی برشاگردان خودخواهندداشت حتی اگرنصیحت گفتاری صورت نگیرد.

اگر ما ورزشکاران و قهرمانان را ازدوره کودکی ونوجوانی شناسایی و کشف کرده بودیم (نه استعدادیابی ازمیان مراجعه کنندگان! ) اول سراغ خانواده و بعد سراغ مدرسه و بعد مربی ورزش امروز بسیار متفاوت تر بودیم ولی حالا چون در سن جوانی که برای تربیت تا حدودی دیر هنگام است می خواهیم فضای فرهنگی را بهسازی کنیم مربیان موثرترین عامل هستند، البته همانگونه که ذکرشد مربیان ماباید خودازظرفیتهای لازم برای ایفای چنین نقشی برخوردار باشند.

بدیهی است این برنامه که آن را توسعه فرهنگ در ورزش توصیف می کنیم نیازمند آموزش های لازم است و از بین مربیان باید افرادی در اولویت قرار گیرند که از مقبولیت بیشتر در جامعه مربیان و ورزشکاران برخوردار باشند.

ما باید به سمتی برویم که انتخاب وحتی ارتقاء مربیان رشته های مختلف ورزشی به سطوح بالاتر منحصر به ملاحظات فنی نباشد و علاوه برجنبه فنی به ظرفیت های شخصیتی ، تربیتی و فرهنگی آنان نیز توجه شود.این میتواندآغازاصلاحات فرهنگی تربیتی درورزش کشورتلقی شود.

 


نوشته شده در  سه شنبه 91/10/12ساعت  8:0 صبح  توسط سید باقر پیشنمازی 
  نظرات دیگران()


لیست کل یادداشت های این وبلاگ
تغییر آدرس
فاصله نخبگان بامردم در خلاء همزبانی
فلسطین؛ کلید رمزآلود گشایش درهای فرج
خطاب لطیف الهی...
سهم شیطان ازثروت ملی ما
دادوستد فرهنگی معلم بامردم(2)
دادوستدفرهنگی معلم بامردم(1)
حفاظت ازهویت فرهنگی محیط زیست
جای خالی همدلی وهمزبانی چگونه پرمیشود؟
[عناوین آرشیوشده]